yalnızlığın geometrisi

 yalnızlığın geometrisinde

odamdaki köşemin hiçgen kenarları

bilmem nerede ölçsem

İçimin acılarını?

düşlerimden kalan çorak bir çölün ortasında ölçtüm

bir gölge bile bulamadım

gecenin karanlığında kayboldu

eski dostlarımın görmediği sessiz feryatlarım

biliyordum iyi niyetim kurak toprakları sulamazdı

gülüşlerim artık yitik bir rüzgardı

anılarım ise kırık bir aynada

yansıyan bulanık yüzlere bulaştı

ll.

içimdeki boşluk bir eşitsizlik

hiçbir şey denklemini sağlamaz

her hüzün bir çarpan olur

ve acılar katlanır durur

hayatımın probleminde her işlem

bir acının izini taşır

yalnızlık sonsuza uzanan bir doğru

ve ben o doğru üzerinde bir noktayım 

bir çemberin çevresinde döner gibi

hep aynı noktaya varıyorum

yalnızlıktan dört köşe olan

kırık kalbimin tam ortasına