bir kalbin gölgesinde hüzünlere böldüğüm gökyüzü

delik bardaktan sızan şarap mı

yoksa aşkımızdan kalanlar mı

veda öpücüğü verdiğin son durakta

tramvaylar da ağladı mı

dilek sigarama anlatsam da seni

kör bir vapura anlatmak kadar zordu

gözlerindeki denizi

dudakların

bir 

      düştü

              düşmek

                             gibi

öpememek

bir 

     yüktü

             yükümlülük

                                 gibi

kalbinin 

gölgesinde

hüzünlere 

böl

düm 

gök

yüzünü

tüm 

          yıldızlar 

                        ayrı 

                                 şimdi

                       sen

                 ve

         ben

  gibi