saat istanbulu sonsuz geçe

ruhumu hissedemediğim tüm şehirler

bir küfürün sessiz çırpınışları

ama ben yine de sikeyim diye bağırıyorum 

sikeyim ruhumu kemiren tüm boş sokakları..

özür dilerim istanbulum

biraz kabalaştım..

ama ne yapayım

lunaparklar cüret etmiş gibiydi ışıklarına

vagonların sarsılmıştı istanbulum

çarpışan arabalar dağılmış

sensiz çernobile dönmüştü içimdeki çocuk istanbulum

kalabalıklardaki gerginliğini hissediyorum istanbulum

elinden tutmak istiyorum 

yaşamak istiyorum kalbinin odacıklarından birinde

belki de galatada istanbulum..

binlerce kavga sokaklarında

binlerce üzgün surat istanbulum

mutluluk olmak istiyorum

bütün hüzünlerini öpmek istiyorum istanbulum

egzozlar kirletmiş beyaz düşlerini

biraz da cahiller istanbulum

en zengin paletlerden biri olmak istiyorum 

ki bütün siyahlıklarını renklendireyim istanbulum

yıllar yormuş doğum günlerini

biraz da yanmayan mumlar istanbulum

çocukluğundaki çizgi romanlar olayım

kurtarılmayı beklediğin kahramanlara dönüşeyim istanbulum

her içtiğimde seni düşlüyorum

ruhuma dokunan kediler geziniyor kadıköyün silüetinde istanbulum

sürrealist sevginde yüzüyorum

sensiz hep boğuluyorum istanbulum