istanbula her vedam alıp götürür benliğimi

ağlamaklı bir veda var kuşların üstünde

bulutlar daha filizlenmemiş özlemlerime merhem sürecek bir pamuk gibi bugün

gündoğumu yakıyor benliğimi

hasta ediyor ruhumu gitmekte olduğum şehir

gün bitmiş gibi hissediyorum sabahın köründe

göz yaşlarım acıtıyor adımlarımı

yarım kalmış bir şiir gibi hissediyorum 

oysa tamamlayabilirdi istanbul beni..

-Metehan Yılmaz

(5 Eylül, 2021)