İstanbul

şehir çocuksuz daha yağışlı 

çocuk onsuz daha ağlaktı

yapışık ikizler gibi bağlanmışlardı birbirlerine

ayrı kalsalar öleceklerdi

en azından içlerinden biri..

çocuk son gününde karaköyde oturmuştu,

ağlamak istiyordu, çünkü her santimine tapıyordu istanbulun ve vedalar hep zor gelirdi mutluluktan uyuşmuş vücuduna.

ve yazdı:

bütün mutluluklarda biraz seni arayacağım

ama hep o acılı şarkılarda bulacağım seni

çünkü asla vazgeçemeyeceğim verdiğin mutluluktan

bütün kentlerde taşıyacağım izlerini

ben sensiz de istanbulum

güzel istanbulum..

dudaklarımda sokaklarının izi kalmış

sokaklarda kalbimin sesi geziniyor

ben düşündükçe seni

küçük depremler oluyor

göz yaşlarımda yüzüyor izmaritler

ben de boğuluyorum hasretinden

sevgimden küçük gemiler yaptım

her ağlayışımda bir kilometre ilerliyorlar sana..

tükendikçe varacağım yollarına

kalabalığım 

sürgün olduğum insanlara

ben sensiz de istanbulum

güzel istanbulum

-Metehan Yılmaz(8 Ekim, 2022)