iki gökyüzü gördüm biri ölümdü diğeri yaşam

l.

bir sabah uyandığımda hiçbir şey hissetmiyordum

donuk bir aynayla göz göze geldim ve

düşüncelerin sahiline düştüm

bir şezlonga oturup deniz yıldızlarını düşündüm

ölüm kıyılarında güneşlenirken

kış geldi uzuvlarıma

kumlar meteorlara dönüştü

deniz de kan gölüne

oysa ki dünyanın en saf suyunu taşırdım içimde

ölüm bile susardı bazen

belki de bu yüzdendir

dalgaların huzur verici sessizliği

ll.

caddelerin kalabalıklığına isyan ediyor

içimdeki düğümleri yeraltına saklayan rögar kapağı

bazen göz yaşları, bazen evsizlerin sidiği, bazen de cinayetlerin delilleri…

içime taşıyor kurbanların atomları

lll.

doğanlara söylenmezdi sonsuz bir yaşam sürecekleri

ama bilmek isterlerdi, bir şeyler öğrendikçe ölümle yüzleşeceklerini

bilim adamlarının magmaya yaklaştıkça

cehennemin dünyada olduğunu keşfetmeleri gibi.

lV

nikotinsiz sigara  nasıl zevk vermiyorsa

ölüm de öyle bir yaşama stiliydi 

nefes aldıkça 

bedenlerimize uğrayan düşüncelerdi

bazen de tadamadığımız tesadüflerdi…

her şeyin içindeydi ölüm, 

çünkü yaşamadan ölünmezdi..

-Metehan Yılmaz

(25 Şubat, 2022)