gölgelere resmini çizecek geceyi bulamıyorum

iki beden bir gölgeye sığamıyorduk

karanlığın içindeki ışıkların dansıydı bedenlerimiz

ellerimizle şarkı söylüyorduk yıldızlara

ve biz öpüştükçe yıldızlar kayardı

yanımdayken bile dilerdim seni.

artık gök(yüzüne) bakamıyorum

hareketlerimi bile tanıyamaz oldu gecenin siyahı

beraber yürüdüğümüz sokakların arkasında gölgeni arıyordum

ama hiçbir ışık yoktu..
-Metehan Yılmaz